อย่าไว้ใจความสุข
การที่เรามีทุกข์เกิดขึ้นแล้วละเลย
ไม่รู้จักแก้ไขบำบัด
เรียกว่าเกิดอวิชชา ความประมาท
แต่ถ้าสุข ทุกข์ เกิดขึ้นแล้ว
เข้าไปศึกษาตามรู้ตามพิจารณา
เรียกว่าเกิดวิชชา
ปัญญาก็ตามมา
มันไม่ยากเลย
แต่ที่มันกลายเป็นเรื่องยาก
เพราะอวิชชามากเกินไป
ไฟแม้น้อย ถ้าตกใส่บ่อยๆ ก็ไหม้
ของเหม็นแม้น้อย
เก็บไว้นานๆ ก็เหม็นเยอะ
น้ำหยดซึมน้อยๆ นานเข้าก็หมด
ความไม่รู้สึกตัวแม้นิดหน่อย
ถ้าประมาทบ่อยๆ
ก็กลายเป็นความเลินเล่อเผลอเรอ
ผู้ปฏิบัติที่จริงใจก็ให้ความใส่ใจ
ผู้ปฏิบัติที่ไม่จริงใจก็ประมาท
ทุกข์หยาบเกิดจากทุกข์ละเอียด (สุข)
แต่เราใส่ใจแต่ทุกข์หยาบๆ
ทุกข์ละเอียดไม่ใส่ใจ
ไม่เข้าไปจัดการที่เหตุ
พอกลายเป็นทุกข์หนักก็แก้ไม่ได้แล้ว
พระพุทธยานันทภิกขุ