ถาม

การตามรู้ตัวที่บ้านหรือที่ทำงาน ทำไมยากเหลือเกิน มันชอบหลุดบ่อยๆ

ตอบ

ก็บอกกันแต่แรกแล้วไงว่า เรามีศรัทธาเชื่อมั่น พอใจรักใคร่กับความรูสึกตัวนี้มากน้อยแค่ไหน คุณต้องให้ความสำคัญมันมากๆเท่าๆกับลมหายใจของคุณเลยทีเดียว โดยรูปธรรมเข้าใจได้ว่า ถ้าคุณขาดลมหายใจเพียง 3-5 นาที คุณรู้โดยไม่ต้องคิดเลยว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตคุณ แต่ขณะเดียวกัน คุณมีจิตใจที่ต้องการลมหายใจเช่นเดียวกัน แต่ลมหายใจของนามธรรมมิใช่ลมภายนอกแบบเดียวกับรูปธรรม แต่มันคือสติสัมปชัญญะ หรือความระลึกได้ และความรู้สึกตัวทั่วพร้อม สติเปรียบได้กับลมหายใจเข้า สัมปชัญญะเปรียบได้กับลมหายใจออก

คุณต้องเห็นความสำคัญของลมหายใจของจิตใจขนาดนี้เสียก่อน คุณจึงจะเกิดศรัทธาที่จะทำจริงๆ เพราะความจริงก็คือว่า ไม่มีอะไรที่มนุษย์จะทำไม่ได้ ถ้าเขาจะทำ จะไปนรกก็ได้ จะไปนิพพานก็ได้ แต่คุณจะไปจริงๆไหมเท่านั้นเอง

ถาม

จะรู้สึกตัวกับการทำงานอย่างต่อเนื่องได้อย่างไร?

ตอบ

ก่อนตอบเรื่องนี้ จะขอนำเอาคำตอบของผู้เริ่มต้นใหม่ท่านที่กำลังทำอยู่ ท่านตอบมาตอนเข้านี้ว่า “วันนี้ผมทดลองทำแต่เช้า รู้บ้าง หลุดบ้าง ก็ตั้งต้นรู้ใหม่ ผมลองทำตลอดทั้งวันเท่าที่ระลึกได้ รู้สึกเบาๆ เป็นขณะๆ เมื่อรับรู้สิ่งรอบข้าง แต่ให้ความสนใจน้อยลง ใจไม่วุ่นวาย เดิมไปทำแบบตั้งใจมากๆ มันเลยรู้สึกหนักๆ กราบขอบพระคุณหลวงพ่อที่ช่วยแนะด้วยครับ”

จากคำตอบของผู้ถามท่านนี้ แสดงว่าท่านทำเป็นและเข้าใจ จริงๆแล้วเรามีอุปกรณ์ที่จะให้รู้สึกได้เยอะแยะมากในตัวเรา ถ้าเราเข้าใจและใช้เป็น เช่นลมหายใจ, การเคลื่อนไหวอิริยาบถน้อยใหญ่มีมากมายจนนับไม่ทัน ซึ่งปรากฏอยู่แล้วตลอดเวลา ประการสำคัญ ก็คือคุณต้องการใส่ใจที่จะตามรู้มันหรือไม่ และทำได้นานแค่ไหน?

ขณะทำงานในชีวิตประจำวัน มันมีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย แต่เราก็รับมันได้แค่ 6 ทางเท่านั้น คือตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ เมื่อมีรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และอารมณ์มากระทบ แม้มันจะมามากมายหลายทางขนาดไหน คุณก็รับรู้มันได้เพียงสองทางเท่านั้นคือ “กายกับใจ” เท่านั้น นี้คือความโชคดีของมนุษย์ คุณก็เอาสติสัมปชัญญะมาตามดูกายกับใจเท่านั้น ก็จบหมดทุกเรื่อง จบทุกปัญหา