ผมรู้สึกหนัก หน่วง
ในใจผม ประมาณน้ำหนักร้อยกิโล
มันถ่วงจิตใจผมหนักลง
เอ๊ะ! ทำไมเราทำบุญ
แต่จิตใจเราเน่าแบบนี้
ผมคิดแบบนี้ทันที

ผมไม่ได้พูดอะไร
หน้าตายังยิ้มได้
แต่ใจมันยิ้มไม่ได้

นี้แหละการทำบุญ ให้ทาน รักษาศีล
การทำสมถะกรรมฐาน
หรือเจริญวิปัสสนาก็ตาม
เมื่อยังมีความหลงผิดอยู่แล้ว
อันนั้นยังไม่เข้าใจในหลักพุทธศาสนา
หรือคำสอนของพระพุทธเจ้าจริงๆ

มอบให้เป็นธุระของเจ้า
ให้เจ้าจัดการแล้ว
ทำไมมาถามอะไรอีก
เขาก็พูดว่า ก็ธรรมดาผัวเมียก็ต้องถามสิ
ผมก็บอกว่าเป็นหน้าที่ของเจ้า
ให้เท่าไรก็ให้ไป

พูดแบบยิ้มๆ แต่ใจมันไม่ยิ้ม ใจมันหนัก
เหมือนเอาหินมาถ่วงคอร้อยกิโล

ผมมาทบทวน เขาพูดแค่นั้น
ทำไมเราเป็นอย่างนี้ ผมนึกในใจ

พอกินข้าวเช้าแล้ว ก็นำกฐินไปทอด
ไปถวายพระ วันนั้นกฐินห้ากอง
เพราะมีคนมาหลายบ้าน
มาขอร้องเอากฐินจากผมไป

ในขณะนั้นผมก็ไม่ด้อยกว่าใคร
แต่ก็ไม่ได้เป็นคนรวย
บ้านซ้ายบ้านเหนือ พี่ๆ น้องๆ
เมื่อไม่มีกฐิน ก็มาร้องขอจากผม
ให้ผมชักชวนเอาเพื่อน แม่ ป้า น้า อา
คนเฒ่าคนแก่
ทำแล้วไปถวายพระสงฆ์ได้
เพราะผมพูดแล้ว คนแก่ๆ เขาเชื่อฟัง
คนหนุ่มก็เชื่อฟัง

ผมพูดกับคนได้หลายระดับ
แม้ไม่ได้มีปัญญามาก
เพราะผมพูดจริง ผมไม่เคยโกหกคน
คนก็เลยเชื่อถือมา
ตามประเพณีของบ้านนอก

รอยธรรมหลวงพ่อเทียน ๒/๓

ไม่พอใจก็ตกนรกสิ

เมื่อนำกฐินไปถวายพระแล้ว
ตอนเย็นมากินข้าว ก็เลยมาพูดกัน
ขณะนั้นผมมีลูกสองคน

พระพุทธเจ้าท่านสรรเสริญ
เรื่องการมีสติเท่านั้น
สิ่งอื่นนั้น
พระพุทธเจ้าไม่ได้สรรเสริญเท่าไร
เพราะว่ามันดับทุกข์ไม่ได้

ที่จริงแล้ว ความโลภ ความโกรธ ความหลง
มันไม่มี

เมื่อเราจะหาความโกรธ
ความโลภ ความหลงนั้น
จะไปหาที่ไหน เพราะมันไม่มี

มันไม่มีสมุฏฐาน
มันไม่มีต้นเหตุ
มันไม่มีอะไรทั้งหมดเลย

สมุฏฐาน ต้นเหตุที่ทำให้
ความโกรธ ความโลภ ความหลง เกิดขึ้น
คือเราขาดสติเท่านั้น

เมื่อเรามีสติแล้ว
ความโกรธ ความโลภ ความหลง
ไม่ต้องมี

คนขาดสติลงไป
วินาทีหนึ่งก็ตาม
ห้านาทีก็ตาม
ชั่วโมงหนึ่งก็ตาม
สามารถทำให้เราเป็นได้
ทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นสัตว์นรกก็ได้
เป็นเปรตก็ได้
เป็นอสูรกายก็ได้
เป็นสัตว์เดรัจฉานก็ได้
เป็นผีก็ได้

คนใดที่ลืมตัวลงไปขณะหนึ่ง
เรียกว่าคนไม่มีสติ

คนไม่มีสติ
ท่านเปรียบเหมือนคนตาย
แต่ไมใช่ตายหมดลมหายใจ
ตายจากความดีความงาม
มันเน่ามันเหม็น เหมือนอุจจาระ
ร้ายกว่าอุจจาระอีกเสียด้วย

คนไม่มีสติสามารถพูดได้
ทำได้ คิดได้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผิดๆ
ไปตามอารมณ์ตัวเอง

คนมีสตินั้นสามารถทำให้
เป็นคน เป็นมนุษย์ เป็นเทวดา
หรือเป็นพระอาริยบุคคลก็ยังได้

รอยธรรมหลวงพ่อเทียน ๓/๓

รู้จำ รู้จัก รู้แจ้ง รู้จริง

คนใดมีสติ
พระพุทธเจ้าสรรเสริญว่า
เป็นผู้นับถือพระพุทธศาสนา
หรือเข้าใกล้พระพุทธเจ้า
เหมือนคำว่า
รู้จำ รู้จัก รู้แจ้ง รู้จริง

รอยธรรมหลวงพ่อเทียน ๓/๘

นิพพานชาตินี้ได้เลย

ที่เราทำกันทุกวันนี้
เราไม่ได้ทำจุดนี้
เราไปทำเพื่อตายแล้ว
ต้องไปเกิดแดนนิพพาน
หรือไปสวรรค์

เราไม่รู้จักนิพพาน
มันก็ไปนิพพานไม่ได้
ไม่รู้จักสวรรค์
มันก็ไปสวรรค์ไม่ได้

สวรรค์ คนโบราณท่านสอนเอาไว้
อยู่ในอก นรกอยู่ที่ใจ
พระนิพพานก็อยู่ที่ใจนี่

คำว่าใจนี่มันไม่มีตนไม่มีตัว
เราจะไปมองว่าหัวใจ
มันมองไม่ได้

จิตใจที่มันปรากฏ
มันนึกมันคิดขึ้นมานั้น
ซาบซ่านไปทั่วตัว
มันอยู่ที่ตรงไหนไม่รู้
ไม่เห็น ไม่เข้าใจ

เพียงเรามีสติ
มากำหนดความคิด
มันคิดขึ้นมา
มันจะคิดอย่างไรก็ตาม
เรากำหนดรู้ทันที

เมื่อเรากำหนดรู้แล้ว
ความคิดมันหยุด
มันก็เลยไม่ได้ปรุง

อันนี้เรียกว่าวิชชา
แปลว่ารู้แจ้ง รู้จริง
รู้จัก รู้จำ รู้อันนี้ รู้จริงๆ

คิดเห็นนี่มันเป็นเรื่องเป็นราว
ทำอย่างนั้นวันนั้น
ทำอย่างนี้วันนี้ พูดอย่างนั้น

คิดเห็น มันเป็น เรียกว่าสังขาร
พอมันนึกว่าจะได้เห็นหน้าแฟน
มันเห็นปุ๊บ ความคิดมันหยุด
อันนี้เรียกว่าความสงบ

เขามาถามว่า อยากทำให้มันสงบ
ไม่อยากฟุ้งซ่าน
ผมเลยพูดให้ฟังว่า

อันฟุ้งซ่านน่ะ มันดีแล้ว
เราต้องดูความคิด
ให้มันเห็นความคิด

อย่าให้มันรู้
อย่าให้มันคิดเห็น
มันรู้ มันคิดเห็น
อันนั้นเป็นความรู้ของอวิชชา

อวิชชาแปลว่าความไม่รู้
แต่มันรู้ มันคิดเห็น
ไม่ได้เห็นความคิด

เมื่อเราเห็น เรารู้ เราเข้าใจ
อย่างแจ่มแจ้งแล้ว
เราปฏิบัติถูกต้อง
มันก็ได้รับผลที่ดี

ดังนั้นที่ผมได้มาแนะแนว
วิธีปฏิบัติอย่างลัด
อย่างกระทันหัน
เอาไปใช้กับการงาน

แม้จะเป็นพ่อบ้านแม่เรือน
ก็ให้ดูความคิด ให้เห็นความคิด
แล้วก็ทำงานทำการ
ตามหน้าที่พ่อบ้านแม่เรือนของเรา
ทำทุจริตผิดศีลผิดธรรมมันไม่ดี

แม้เป็นครูโรงเรียนก็เหมือนกัน
เราก็ต้องดูความคิด
เรากำลังสอนนักเรียน
นักเรียนกำลังทำอะไรต่างๆ
เราต้องดูใจเรา เห็นใจเรา
เห็นชีวิตเรา

เราก็พูดไปอย่างที่ไม่มีทุกข์
ทำการทำงาน สอนนักเรียน
อย่างที่ไม่มีทุกข์

เป็นตำรวจก็เหมือนกัน
เราก็มีหน้าที่ของเรา
ดูจิตดูใจของเรา
เราทำการทำงานโดยไม่มีทุกข์
เพราะเราดูจิตดูใจ ดูชีวิตของเรา
แต่การงานต้องทำ ไม่ทำไม่ได้

เป็นทหารก็เหมือนกัน
เราสนใจที่อยากดับทุกข์
แต่วิ่งหาเงินหาทอง
ต้องการชื่อเสียง
ยศฐาบรรดาศักดิ์
มันก็เลยดับทุกข์ไม่ได้

เพิ่มพูนเป็นทุกข์ขึ้นมามากขึ้นทุกทีๆ
ปรากฏบ่อยตามหน้าหนังสือพิมพ์
ฆ่ากันตาย ปล้นจี้กันตาย ข่มขืนกัน

คนไทยนับถือศาสนาพุทธ
ให้มีความสำนึก
มีความละอายไว้ในใจ
ไม่ควรที่จะให้มีอย่างนี้

ถ้าหากเราเป็นอย่างนั้นอยู่
บ้านเมืองยังเป็นอย่างนั้นอยู่
เราก็เดือดร้อน
ไม่สมกับที่ว่า
พุทธศาสนาเป็นหัวใจ
เป็นใจกลางของคนไทย

ถ้าหากเราทุกคนช่วยกัน
ทำการทำงานตามหน้าที่ของเราแล้ว
การงานของเรา
คงจะก้าวหน้าลุล่วงไปได้

คนอื่นมาเห็นก็ว่าเมืองไทยนี้
เย็นดี สุขกายสบายใจดี
เพราะเขามาแล้วไม่เดือดร้อน

เจอใครที่ไหนก็ยิ้มแย้มแจ่มใส
คิดอะไรทำอะไร
ให้อภัยกัน ยับยั้งชั่งใจได้

คนไทยไม่เดือดร้อน ไม่วุ่นวาย
มันก็เลยสงบไป

ความสงบมีน้อย เราก็ต้องสร้างไว้
ความสงบอย่างสูงขึ้นไป
เราก็ต้องสร้างไว้
รู้สึก สร้างความสงบ
เรียกว่านิพพานก็ได้

รอยธรรมหลวงพ่อเทียน ๔/๔

สนใจดับทุกข์ ไม่ต้องสนใจนรกสวรรค์

นิพพานนั้นไม่ใช่กายและจิตใจ

รอยธรรมหลวงพ่อเทียน ๕