ท่านตั๊กม้อจึงได้กล่าวตอบไปว่า
“สองขาเหยียดตรง สองตาปิดสนิท”
นกแก้วได้ฟังเช่นนั้นก็เข้าใจทันที

เมื่อถึงเวลาเย็น เจ้าของบ้านกลับมา
ก็ตรงมาที่กรงนกแก้วเพื่อหยอกล้อตามปกติ
เมื่อเห็นนกแก้วของตนนอนเหยียดขาหลับตา
ก็ตกใจ นึกว่ามันตายแล้ว
จึงเปิดกรงและหยิบมันออกมา
นกแก้วที่แกล้งหลับตาตัวแข็งทื่อ
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองออกมานอกกรงแล้ว
ก็รีบโผบินสู่ท้องฟ้า ได้รับอิสรภาพสมดังใจ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การตายก่อนตาย คือการตายจากโลภ โกรธ หลง
จะนำเราไปสู่ความอิสระเสรีที่แท้จริง